Sztuka ma bardzo wiele swoich gałęzi. Malowanie portretów jest jedną z najstarszych i najbardziej popularnych. Ludzie od wieków chcą w jakiś sposób uwiecznić najważniejszych, najdzielniejszych czy najbardziej wpływowych członków swojej społeczności. Jak wyglądała historia portretu?
Najstarszymi przedstawieniami konkretnych ludzi, były rzeźby i malunki Egipcjan. Egipscy rzeźbiarze tworzyli dość precyzyjne wizerunki osób. Statua musiała przypominać portretowaną osobę tak, aby po śmierci dusza mogła łatwo znaleźć swojego właściciela. Późniejsze obrazy egipskie, pokazują na portrety po śmiertelne. Portrety z tamtego okresu, eukaustowane( malowane woskiem), są jednymi z najwcześniejszych wizerunków zwykłych ludzi w sztuce.
Sztuka Grecka dała nam idealizowane portrety mężów stanu, filozofów i poetów. Sztuka Rzymska w swoich przedstawieniach dawała jeszcze precyzyjniejsze obrazy i rzeźby.
Złotą erą dla portretowania był Renesans. Umieszczenie człowieka w centrum bardzo zwiększyło zainteresowanie jego wyglądem, anatomią. Artyści ukazywali człowieka jako energiczną i kreatywną postać.
W XVIII wieku zmieniły się priorytety. Najpopularniejszą formą stał się portret kameralny, gdzie osoba portretowana jest w bardzo intymny sposób. Artysta stara się odtworzyć nastrój chwili, charakterystyczne pozy i gesty.
XIX wiek wniósł do sztuki zainteresowanie wnętrzem człowieka- jego uczuciami, marzeniami. Prace z tamtej epoki starają się ukazać osobowość wraz z całą jej skomplikowaną naturą.
Ubiegły wiek, pełen był sprzecznych tendencji. Od żywych i realistycznych portretów aż po ekspresywne deformacje modela. Współcześnie, portret bardzo zyskał na popularności, z powodu rozwoju “nowego realizmu” i takich gatunków jak “video-art”, fotografia czy kino.